De laatste dagen.....

Zo sta ik alweer aan het einde van mijn reis in India. Wat gaat dat toch altijd weer vlug. Nu ik mij eindelijk een beetje thuis ga voelen moet ik weer terug. Het schijnt ook altijd zo te moeten gaan. Ik heb nog helemaal geen zin om terug te gaan, als ik een aanbod kreeg om hier nog 3 maanden te zitten zou ik geen moment aarzelen. Maar goed, het is niet anders. Op de één of andere manier stel je jezelf er ook op in dat je weer weg gaat. Er is alleen nog zoveel hier om te zien en te doen. Zoveel leuke mensen die ik heb ontmoet, waarvan de meesten nog een aantal weken blijven of doorreizen naar Nepal, China of verder in India.

Vandaag heb ik de presentatie gehad van mijn project. Het ging prima, ik heb voor mezelf het gevoel dat ik hier in drie weken het maximale uit het onderzoek heb gehaald. Dat is belangrijk, dat je voor jezelf het gevoel hebt er alles uitgehaald te hebben wat erin zat. Natuurlijk had ik nog meer kunnen doen, maar 3 weken is gewoon tekort om alle aspecten in het onderzoek mee te nemen. De presentatie was leuk om te doen, onze opdrachtgever had een aantal mensen uitgenodigd waarvoor wij het mochten presenteren. Behalve een professor die dacht zijn eigen verhaal te mogen afsteken, waren het leuke reacties. Ik heb een geweldige tijd bij Prime Trust gehad. Het is altijd aanpassen aan de cultuur en de gewoonten, maar het zijn stuk voor stuk leuke mensen die er werkten. Ik hoop echt dat de organisatie wat met ons werk kan en daar met de vrijwilligers die nog komen mee verder kan. Vooral met Hendrik, Inge en Lucy hebben we een geweldige tijd gehad. Tussen de middag samen lunchen en met elkaar een weekend naar Mamallapuram. Ik zal ze nog wel even missen, maar dat heb ik altijd nogal snel. Ik hecht me snel aan de omgeving waar ik ben en de mensen die ik ontmoet. Datzelfde zal ik hebben met het Amaidi guesthouse. Alle mensen hier die in het guesthouse verblijven dat doet op de één of andere manier weer zo vertrouwd aan. Op den duur word alles zo vertrouwd dat ik het moeilijk vind omdat weer los te laten. Dat zal allemaal vreemd klinken maar zo heb ik dat altijd.

Het zal vreemd zijn weer in Nederland aan te komen. Toen ik terug uit Zuid-Afrika kwam moest ik enorm wennen aan het Nederlandse tempo. Het is een kort verblijf geweest hier in India, maar ik ben benieuwd of ik dat weer zal hebben. Ik kan het niet genoeg zeggen, maar ik ben zo ontzettend jaloers op sommige mensen hier die nog verder gaan reizen. Ik wil dat ook zo graag. Gelukkig mag ik komend februari naar Londen, deze week heb ik net twee mogelijke plekken gekregen waar ik af kan studeren. Dat heb ik dan weer in het vooruitzicht. Het is dan wel niet zo ver weg, alleen Londen moet een enorm bruisende stad zijn. Misschien blijf ik daar wel hangen, ik weet het niet. Maar eerst ben ik de komende 2,5 maand thuis, voorbereiden op het afstuderen. Veel colleges zal ik niet meer hebben, eigenlijk niets meer denk ik. Ik heb alles gehaald wat er gehaald kan worden. Ik zit er aan te denken om volgend jaar een master te doen in Londen, dat lijkt me erg leuk. Verder laat ik alles open voor de tijd na juni volgend jaar. Ik kan er ook gewoon voor kiezen de master niet te doen maar werk te zoeken en dan eerst een paar maanden te gaan reizen. Ik maak me daar niet zo druk om, de komende maanden heb ik nog genoeg tijd uit te zoeken wat ik wil.

India is geweldig en het is goed geweest dat ik hier heen ben gegaan. Ik heb hier zoveel plezier gehad en dat had ik wel even nodig na de afgelopen tijd. Ik blijf het zeggen, India is een fascinerend land met vele gezichten. Ik vind de armoede hier nog schrijnender dan ik in Afrika zag. Zoals ik vanmiddag tegen Ruwan zei, ik vind mijn beeld van India een beetje tegenstrijdig. Alles doet zo chaotisch aan maar toch is alles tegelijkertijd zo relaxt. Als je hier in het verkeer rijdt doet alles zo chaotisch aan, maar niemand wordt kwaad of agressief. Chaos lijkt hier gewoon! De mensen daarentegen zijn zo vrolijk en doen zo relaxt, op de één of ander manier rijmt dat toch niet zo. Afgelopen week heb ik een brommer gehuurd, dat is zo geweldig om hier in het verkeer te rijden. Het is goed oppassen omdat alles kris kras door elkaar rijd, maar als je een beetje voorzichtig bent gaat dat best. De claxon is hier ontzettend belangrijk, je hangt voortdurend op dat ding. Je raakt er zo gewend mee, het zal me benieuwen of ik dat in Nederland ook ga doen:) Ik zou het iedereen aanraden, al is het maar een dag, om in India op een brommer te gaan rijden. Dan beleef je India pas echt. Het is ook een makkelijke manier om snel afstanden af te leggen.

Morgennacht ga ik weer naar huis. Dinsdagnacht 02.20 ga ik met Air France van Chennai naar Parijs en van Parijs weer naar Frankfurt. Vanaf Frankfurt ga ik dan met de ICE naar Arnhem toe. En dan zit het er weer op! Helaas. Ik vind het toch wel weer leuk om naar huis te gaan, niet om lang in Nederland te blijven, maar om iedereen weer te zien. Altijd leuk om al je belevenissen en verhalen weer aan iedereen te vertellen. Ik kan nu nog niet precies zeggen wat deze reis allemaal met me gedaan heeft maar ik ben weer een enorme ervaring rijker! Op naar de volgende!

‘Niemand is gelukkiger dan iemand die vertrekt, tenzij het iemand is die terug komt’